Diana 25

Deze Karabijn was van mijn Grootvader en kwam in erbarmelijke toestand in mijn bezit. Jaren heeft hij in een schuur rechtop gestaan, blootgesteld aan vocht en insecten.

Met deze karabijn heb ik in mijn jeugdjaren leren schieten in de boomgaard van mijn grootvader. Dat is meer dan 40 jaar geleden. Steeds heeft het trouw zijn dienst gedaan en de laatste 10-tal jaren was ik het uit het oog verloren.

Vele jaren later heb ik het gevraagd aan mijn tante en gekregen.

Ik had in der tijd reeds uit elkaar gehaald en behandeld tegen houtworm. Daarna heb ik het boven op een rek gezet omdat de tijd mij ontbrak.
Dit jaar door de Corana pandemie heb ik wat meer tijd gehad en het terug boven gehaald. Je kan het resultaat zien op de bijgaande fotos. Alle onderdelen waren nog aanwezig.

De metalen onderdelen werden behandeld tegen roest doch niet met de grove middellen, ik wilde dat je kon blijven zien dat het wapen geleden had. Op de loop is nog steeds de pitting te zien.
De kolf vetoonde geen sporen meer van levend houtworm. Dus ben ik deze gaan behandelen met epoxy hars. Laag per laag werd deze aangebracht en de gaten werden zoveel mogelijk geinjecteerd. Nadat meerdere lagen waren aangebracht was het moment aangebroken van het schuren. En dan terug een laag epoxy. Totdat alle gaten waren gedicht. Daarna volgde nog een laatsteschuurbeurd en werd de kolg gelakt met polyurethaan vernis.
Het resultaat is dat je nog duidelijk kan zien hoe de kolf werd aangevreten.

Het moment was aangebroken om alles terug in elkaar te zetten. De loop vertoonde wat roest vorming en werd zo goed als mogelijk gereinigd. Een nieuwe veer was ook aan de orde.

Nadat we een nieuw rood stopje hadden gemaakt van siliconen werd een gat geboord in de kolf en het stopje gemonteerd. Dit stopje is er om de klof te beschermen als je hem op de grond plaatst.

Alles gemonteerd en dan hebben we het getest. En ja hoor hij doet het prima en is nog behoorlijk accuraat. Het eind resultaat mag er zijn.

Laat me weten wat je ervan vind.